Strona Główna

Kiedy warto rozważyć podjęcie psychoterapii? Na to pytanie odpowiedzi udzielił bardzo precyzyjnie, choć pośrednio, sam Zygmunt Freud, twórca psychoanalizy. Zapytany o to, jak powinien funkcjonować zdrowy człowiek, odparł ponoć, zapewne zaciągnąwszy się uprzednio ulubionym cygarem Reina Cubana, „lieben und arbeiten” – kochać i pracować. Odpowiedź tę możnaby w pierwszej chwili uznać za banalną, dyrektywną, może wręcz przypadkową… Kiedy jednak głębiej zastanowić się nad jej znaczeniem, wydaje się być niezwykle trafna i, przy swojej prostocie, właściwie wyczerpuje temat. Kochanie należałoby rozumieć jako akceptację i szacunek do siebie, zdolność do tworzenia i utrzymywania satysfakcjonujących relacji romantycznych i seksualnych oraz relacji z innymi bliskimi osobami: rodziną i przyjaciółmi. Pracę natomiast należałoby rozumieć jako zdolność do sprostania regularności i i wyzwaniom życia codziennego, obracania się w relacjach koleżeńskich – ogólnie rzecz ujmując: jako zdolność do sprawnego, rozwijającego i satysfakcjonującego funkcjonowania w życiu społecznym. Jeszcze innymi słowy, możnaby mówić o zdrowiu psychicznym jako o zdolności do wypracowywania kompromisu między popędowością, dążeniem do przyjemności (freudowskie id) a rzeczywistością, wymaganiami społecznymi i kulturowymi (uwewnętrznionymi jako superego).

Istotnie, trudno w powyższym kontekście wyobrazić sobie człowieka doświadczającego przytłaczających problemów o podłożu psychologicznym, który jednocześnie jest w stanie prawdziwie realizować się zarówno w miłości, jak i życiu społecznym.

Spróbujmy jednak sprowadzić te filozoficzne rozważania na temat zdrowia psychicznego do praktycznej odpowiedzi na nasze pytanie. Kiedy warto rozważyć podjęcie terapii? Kiedy czujemy, że w przeżywaniu siebie i myśleniu o sobie, w relacji z partnerem czy partnerką, w innych ważnych relacjach czy w życiu zawodowym i społecznym doświadczamy trudności, z którymi sami sobie nie radzimy. Albo jakoś sobie jeszcze radzimy, ale czujemy, że coś jest nie tak – choć niekiedy trudno nam rozpoznać, o co właściwie chodzi. Bywa, że myśl o zgłoszeniu się po profesjonalną pomoc wiąże się z nagłym kryzysem w jakiejś sferze życia, bywa też, że po prostu w pewnym momencie uświadamiamy sobie, że od dawna odtwarzamy te same destrukcyjne schematy, ulegamy tym samym mechanizmom – i wreszcie czujemy gotowość, by nad tym pracować.

O mnie

Nazywam się Michał Głuszek. Jestem psychologiem, absolwentem Instytutu Psychologii Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego ze specjalnością w psychologii klinicznej oraz psychoterapeutą wykształconym w Szkole Psychoterapii Psychodynamicznej Krakowskiego Centrum Psychodynamicznego oraz w seminariach Instytutu Studiów Psychoanalitycznych im. Hanny Segal w Gdyni. Jestem członkiem Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychodynamicznej.

Moje doświadczenie zawodowe opiera się na pracy psychologa i psychoterapeuty oraz na pracy dydaktycznej w Polsce, Chinach, Syrii, Indonezji i Birmie. Obecnie pracuję jako psycholog i psychoterapeuta w Gdańskim Ośrodku Pomocy Psychologicznej oraz w gabinecie prywatnym.

Regularnie superwizuję prowadzone procesy psychoterapeutyczne. Pracuję zgodnie z Kodeksem Etyki Psychoterapeuty Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychodynamicznej i Kodeksem Etyczno-Zawodowym Psychologa Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.

Oferta

W ramach prywatnej praktyki zajmuję się konsultacjami psychologicznymi oraz psychoterapią dorosłych (indywidualną i par), młodzieży i dzieci.

Konsultacje psychologiczne mogą być okazją do zasięgnięcia przez zgłaszającą się osobę czy parę profesjonalnej porady w związku z sytuacją kryzysową, trudnościami, problemami czy dylematami. Konsultacje mogą też służyć wstępnemu rozeznaniu natury trudności, problemów czy objawów, z którymi mierzy się i zgłasza pacjent czy pacjentka – oraz zarysowaniu diagnozy. Tym samym mogą być etapem poprzedzającym podjęcie psychoterapii. W przypadku zgłoszenia się rodziców zaniepokojonych tym, co przeżywa ich dziecko, konsultacje z rodzicami poprzedzają konsultacje dziecka.

Psychoterapia jest procesem leczenia toczącym się w ramach tak zwanego settingu: uzgodnionych między psychoterapeutą a pacjentem lub pacjentką celów, częstotliwości sesji (jedna lub dwie w tygodniu), metody pracy i paradygmatu, na którym się opiera.

Gabinet

Konsultacje psychologiczne i psychoterapia odbywają się w przestrzeni wygodnego gabinetu. Terapia w nurcie psychodynamicznym opiera się wyłącznie na rozmowie między pacjentem lub pacjentką (zachęcanymi do swobodnego dzielenia się swoimi myślami, uczuciami i skojarzeniami) i psychoterapeutą. Podczas sesji pacjent lub pacjentka i psychoterapeuta siedzą w fotelach, mając możliwość utrzymywania kontaktu wzrokowego (w przeciwieństwie do, na przykład, klasycznej psychoanalizy, gdzie pacjent lub pacjentka leży na kozetce – nie widząc siedzącego psychoanalityka czy psychoanalityczki). Do dyspozycji pary jest sofa. Podczas sesji niewskazane jest jedzenie, picie oraz używanie telefonu.

Psychoterapia psychodynamiczna

Podejście psychodynamiczne zostało opracowane na podstawie dorobku współczesnej psychiatrii oraz uznanych koncepcji psychoanalitycznych. Paradygmat psychoanalityczny zakłada, że rozumienie życia psychicznego wymaga refleksji nad nieświadomością. Życiem człowieka sterują nieuświadomione mechanizmy działania, wewnętrzne konflikty, pragnienia, potrzeby, sposoby interpretowania rzeczywistości społecznej oraz wzorce relacji interpersonalnych. Kluczem do nieświadomości są marzenia senne, objawy nerwicowe, przejęzyczenia oraz nabyte w dzieciństwie nieuświadomione sposoby tworzenia i przeżywania relacji z innymi ludźmi, a tym samym z terapeutą.

Psychoterapia psychodynamiczna toczy się w oparciu o relację terapeutyczną czyli więź, jaka rozwija się pomiędzy pacjentem a terapeutą w trakcie trwania leczenia. Sesja odbywa się „twarzą w twarz”. Uczestnicy mają ze sobą kontakt wzrokowy, co sprzyja budowaniu wzajemnej relacji. Pacjent zachęcany jest do swobodnego dzielenia się swoimi myślami, skojarzeniami, odczuciami. Terapeuta stawia hipotezy dotyczące życia psychicznego pacjenta, uwzględniając treści wnoszone przez niego podczas sesji, dane biograficzne i dynamikę relacji terapeutycznej.

Szczególnie istotna dla terapeuty psychodynamicznego jest analiza zjawiska przeniesienia czyli nieświadomego procesu, który polega na kierowaniu do terapeuty oraz innych osób z otoczenia uczuć, oczekiwań, postaw jakie pacjent doświadczał wobec znaczących osób w przeszłości.

Praca terapeutyczna polega na dostarczaniu pacjentowi nowego rozumienia jego rzeczywistości wewnętrznej i zewnętrznej oraz umożliwienie mu przeżycia doświadczenia interpersonalnego w relacji terapeutycznej, które stanowi bazę do wprowadzania korzystnych zmian w funkcjonowaniu psychicznym i społecznym.

[za kcp.com.pl]